Dzisiaj 44 rocznica śmierci Jacka Kerouacka. „Znów na chodniku piętrzył się stos naszych wysłużonych walizek; czekała nas jeszcze dalsza droga. Ale co tam, droga to życie.”

Jack Kerouac

12 marca 1922 - 21 października 1969

Amerykański powieściopisarz, poeta i artysta, jeden z najwybitniejszych członków Beat Generation. Tematyka jego książek, w dużej liczbie autobiograficznych, obracała się wokół jego własnych podróży po świecie i przygód z nimi związanych, a także wokół własnych przemyśleń i refleksji dotyczących życia. 

„Mój brat ocean” jest młodzieńczą, nigdy wcześniej niepublikowaną powieścią Jacka Kerouaca (1922-1969). W 1942 roku pisarz odbył rejs na jako marynarz okrętu handlowego SS Dorchester, a doświadczenia zebrane podczas podróży stały się kanwą powieści. Pierwowzorem jednego z dwóch bohaterów był serdeczny przyjaciel Kerouaca, Sebastian Sampas. Prócz powieści w skład tomu wchodzi dziennik, krótkie teksty Kerouaca (m.in. pełen osobistych wspomnień „Dziennik egotysty”, opowiadanie kryminalne „Bracia”, czy nigdzie dotąd niepublikowana jednoaktówka „Przenoszę się do innego baru”), wiersze oraz zdjęcia i rysunki. Niezwykle ważną część stanowi korespondencja między pisarzem a Sebastianem Sampasem oraz garść wierszy tego ostatniego.
„Mój brat ocean” ma wielką wartość nie tylko jako uzupełnienie twórczości autora „W drodze”. Pozwala wejrzeć w rodzący się warsztat pisarza, jest świadectwem dojrzewania w czasach Wielkiego Kryzysu i wojny. Pojawiają się w niej motywy znane z klasycznych dzieł Kerouaca: poszukiwanie duchowego znaczenia w materialistycznym świecie, spontaniczna podróż stanowiąca prawdziwą drogę ku wolności, nocne rozmowy, rozpaczliwa potrzeba ucieczki od społeczeństwa i tragiczne piękno samotności.
To również wzruszający zapis przyjaźni dwóch młodych idealistów, z których jeden poległ młodo w bitwie pod Anzio, drugi zaś został jednym z najważniejszych artystów pokolenia beatników i jest czytany do dziś, głównie przez młodych poszukujących ludzi, na całym świecie.

  Sentymentalna proza Jacka Kerouaca – Maggie Cassidy po raz pierwszy w polskim przekładzie! Opowieść o miłości, wspomnienie szkolnych perypetii, portret zbiorowy nastolatków ze zwykłego miasta...Choć trudno w to uwierzyć, Jack Duluoz, był kiedyś dzieckiem. Mieszkał na prowincji, nie znał alkoholu ani narkotyków, a jego świat był śmiesznie mały, ograniczony do kilku ulic, szkoły, kręgu przyjaciół. Jack nie interesował się literaturą, znacznie bardziej pociągały go bejsbol i lekkoatletyka – miał zresztą spore sukcesy w sprincie. Nie znał jeszcze Allena Ginsberga ani Williama S. Burroughsa, a kumplował się z chłopakami z ogólniaka. Lubili włóczyć się po swoim Lovell, gadać o bzdurach i podrywać dziewczyny. Maggie Cassidy to niezwykła pozycja w dorobku autora W drodze. Zapis zwyczajnej, trochę nudnej codzienności tuż przed wybuchem II wojny światowej, powrót do miejsc, których już dawno nie ma, do chwil pełnych niezwykle silnych doznań. Kerouac zrywa na moment z wizerunkiem najsłynniejszego pijaka i wagabundy w historii literatury i przedstawia smutnego chłopca, który pierwszy raz w życiu się zakochał...

Wśród owych łyżwiarzy popisywała się Maggie; w uroczych białych butach łyżwiarskich, w białej mufce tym wyraźniej widać błysk jej oczu w jeziorkach ich ciemności; róż policzków Maggie, jej włosy, korona jej oczu w koronie wygiętego skrzydła samego Boga… Jeśli chodzi o mnie, to gdy piekłem swoje zmęczone łyżwami nogi przy ogniskach w lutowym Lowell nad rzeką Concord, Maggie mogła być matką albo córką Boga…
Brudny śnieg w pryzmach na ulicach, na Massachusetts Street, w małych piaszczystych dołach kryło się coś samotnego, ciemno… Milczący towarzysze moich pieszych powrotów o północy z przemożnej obfitości jej pocałunków. 
Ciężka jest śmiertelność w moim sercu, wrzuca mnie do dołu nadgryzionego już przez psy boleści niczym chory papież, który zabawiał się ze zbyt wieloma młodymi dziewczynami, z oczodołów jego szkieletu płyną czarne łzy. 
Ach, życie, Boże… Nie znajdziemy ich więcej, kwietnych Nowych Szkocji! Nie będzie więcej zbawionych popołudni! Cienie, przodkowie, wszyscy kroczyli w prochu 1900 roku, szukając nowych zabawek dwudziestego wieku, właśnie jak powiada Céline… Ale mimo to miłość dowiedziała się o nas, a na straganach nie było nic, tylko oczy pijanych wilków. Zapytajcie chłopaków na wojnie. 

Młody pisarz Sal Paradise w towarzystwie przyjaciela i nieobliczalnego włóczęgi, Deana Moriarty'ego, rusza w szaleńczą wyprawę po Ameryce. Podróżując autostopem i jeżdżąc kradzionymi samochodami, szukają przygód, narkotyków, alkoholu i wolnej miłości. Ich wędrówka jest spełnieniem marzenia całej generacji, wyzwaniem rzuconym obłudnej obyczajowości powojennej Ameryki. 
W drodze to legendarny manifest bitników, najważniejsze - obok Nagiego lunchu Burroughsa i Skowytu Ginsberga - dzieło w literackim dorobku pokolenia, utwór, w którym pod pseudonimami pojawiają się wszyscy najważniejsi przedstawiciele beat generation. Ta na poły autobiograficzna książka, która uczyniła Kerouaca sławnym, jest porywającą, ekstatyczną przygodą - taką jak opisana w niej podróż.