12 grudnia 2013

Dzisiaj 192 rocznica urodzin Gustava Flauberta

[...] czyż może być coś milszego, jak siedzieć z książką wieczorem przy kominku, podczas gdy wiatr buje w szyby, a w pokoju pali się lampa? [...] Nie myśli się wówczas o niczym [...] i tak mijają godziny. Nie ruszając się z miejsca człowiek przechadza się po krajach, które widzi oczyma duszy, i fantazja wplatając się w baśń igra ze szczegółami lub biegnie za głównym wątkiem. I zdaje się nam, że sami jesteśmy bohaterami tych opowieści, że pod ich szatą biją nasze serca.


Gustave Flaubert
12 grudnia 1821 - 8 maja 1880




Wybitny pisarz francuski. Przerwane studia prawnicze na skutek śmierci ojca i ciężkiej choroby. Wieloletni burzliwy romans z poetką L. Colet. Po podróżach do Grecji, na Bliski Wschód, do Egiptu i północnej Afryki zamieszkał w samotni w Croisset, poświęcając się pisarstwu.

Prowadził ożywioną korespondencję o dużych walorach literackich i poznawczych, wydaną w 9 tomach w latach 1887 i 1926-1930 (polski wybór: Listy 1957).




Wznowienie legendarnej ostatniej powieści Flauberta, wydanej w Polsce po raz ostatni w roku 1955, w przekładzie Wacława Rogowicza. Powieści towarzyszy znakomity, obszerny szkic portretowy Antoniego Sygietyńskiego pt. "Gustaw Flaubert", opublikowany po raz pierwszy w związku ze śmiercią Flauberta w roku 1880.









G. Flaubert przedstawił w noweli "Herodiada" okoliczności męczeńskiej śmierci Jana Chrzciciela. Tytułowa bohaterka była żoną palestyńskiego władcy, Heroda Antypasa. Z powodu krytyki niezgodnego z żydowskim prawem małżeństwa Jan został uwięziony w 28 roku n.e. Według legendy, podczas uczty, córka Herodiady - Salome - tańczyła tak pięknie, że Herod Antypas obiecał spełnić każde życzenie pasierbicy. Namówiona przez matkę dziewczyna poprosiła o głowę Jana. Tak też sie stało... Taniec Salome i ofiarowana w darze głowa męczennika stały się jednym z wielkich motywów światowej literatury i sztuki.




Powieść przedstawia dzieje Emmy Bovary. Wychowana na sentymentalnych książkach i marzeniach o nieznanym, nie potrafi się odnaleźć w prawdziwym życiu. Wydana za mąż za lekarza, Karola Bovary, szybko uświadamia sobie, że nie czuje się dobrze w tym małżeństwie. Tęskni do bliżej nieokreśloengo szczęścia - do prawdziwej, wszechogarniającej miłości. To z kolei popycha ją w ramiona przystojnego sąsiada. Romans ten kończy się dla niej dramatycznie; niemniej jednak to dopiero zapowiedź dalszego rozwoju wypadków. Poruszona machina emocji prze nieubłaganie naprzód. 





Akcja powieści rozgrywa się w czasie wojny Kartagińczyków z najemnikami w III w. p.n.e.













„Książki mówią: Zrobiła to ponieważ. Życie mówi: Zrobiła to. W książkach wszystko zostaje wytłumaczone; w życiu nie. Nie dziwię się, że ludzie wolą książki. Książki nadają życiu sens. Kłopot jedynie w tym, że życie, któremu nadają sens, to życie innych ludzi, nigdy zaś twoje własne.”